حافظه‌ی بشری دچار نسیان شده است. سرعت وقایع به‌گونه‌ای است که چیزی در خاطر نمی‌ماند. قرار نیست که مسائل بسیار بزرگ باشند تا در یادها ماندگار شوند. همین حوادث عادی است که از کنارشان می‌گذریم و به‌تنهایی بر فراموشی تکیه می‌دهیم. برای من ادبار و ناگواری‌ها چندان فزون ز اندازه شده است که می‌باید جایی باشد تا آن‌ها را بایگانی نمایم. حوادث شاد و شیرین در زندگی‌ام نادرند و حوادث تلخ پر شمارند. جایی را برای هر دو می‌خواهم. هرچند قدرشان و حجم و فشار هستی در مورد هر دو یکی نباشد.
ادامه...
جهان از آدم و حوا آغاز نشده است! جهان، با تولد نوزادی از ذات نور از فاحشه‌ای معصوم و پیر با پستانی چروکیده آغازید. در دلتای اندوه و لجن در گذر بی‌تفاوت رودی که به دریایی به گندابی در دوردستی می‌ریزد و از یاد می‌رود.