تو خواهرِ بادی
فرزندِ نسیم
و نواده‌یِ هوا.
هزار دانه‌ی شاد در دامن توست
هزار ریشه‌ی بسط نایافته
هزار گذرِ شاد بهار.
::
هزار کاشیِ لاژوردِ آسمان
اندوه هزار ساله‌ای را با خود دارند.
دلم گرفته
خواهر باد
فرزند نسیم
و نواده‌ی هوا
دلم قدری نمک می‌خواهد،
و قرصی نان،
و باده‌ای آب،
با عمری هزارساله.
تا به رخصتِ تنها یک نفس
از من عبور کنی
به قدرِ یک آرزو
از هزار آرزوی دور...